Ik ben geen kok, maar ik kook graag. Ik ben een kookboekenkok. Dat wil zeggen dat ik graag een recept volg en niet de grootste uitvinder ben als ik gewoon in de frigo kijk. In tegenstelling tot Philip die een hele menu kan toveren wanneer ik denk dat de frigo leeg is. Maar er is niet mis met een kookboekenkok. Je hebt enige vorm van zekerheid dat het goed komt. Want iemand heeft het al voorgedaan en er een recept van gemaakt. Enfin, en als het niet goed komt, dan kan je de schuld op het recept afschuiven: tja, het is toch dat niet.
Een gevolg van kookboekenkok zijn is graag kookboeken kopen. En niet alleen om uit te koken, maar ook gewoon om in te kijken. Naar de foto’s, naar de recepten. Veel liever in een echt boek dan op een scherm. Soms voor de cover, soms voor de naam, soms voor de titel, soms voor keuken. Alle redenen zijn goed. Ik had al altijd een liefde voor boeken, romans om correct te zijn, maar de laatste jaren heb ik waarschijnlijk meer kookboeken gekocht dan mijn collectie klassiekers aangevuld.
Kook ik dan elke dag iets uit die boeken? Absoluut niet, ik heb hier ook veel dagen waarop ik me afvraag “wat nu weer?”. En ik grijp terug naar wat ik vroeger vaak op tafel zag komen bij mijn mama of naar de klassieke spaghetti als het rap rap moet gaan of geen idee heb. Maar door die vele kookboeken is daar toch een beetje variatie in gekomen, zo dat er nu en dan ook wel eens van die nieuwere dingen op tafel komen. En dat worden dan nieuwe klassiekers.
Kookzondagen met mijn imaginaire vriendinnen
Een paar jaar geleden deed ik vaak kookzondagen. Dan maakte ik verschillende gerechten en/of desserts een hele namiddag lang. Dan hadden we eten voor de komende dagen en kon ik dat ook weer aanduiden in het boek. Ik plakte er post-its op met feedback. Grappig om dat nadien terug te lezen. “Smaak zit er boenk op! Van de 1e minuut wist ik dat het super lekker was! yummy comfort food.” “Te lang in de oven, beetje te droog, wel lekker van smaak.” “Philip was direct verkocht.” “Smeerboel om te maken, weinig smaak, vind ik niet super.”
Tijdens die kookzondagen had ik zelfs imaginaire gesprekken met de auteurs van de kookboeken. Ik praatte met Pascale over bloemkool, ik complimenteerde haar dat ze met zo weinig ingrediënten erin slaagt zo’n volledige en smaakvolle gerechten te maken. De zussen Hemsley delen haar liefde voor de witte vergeten groente. The green kitchen is wat afvallig en houdt het op de groene variant en gooien mijns inziens broccoli in alles. Ik kies de kant van Pascale. Bloemkool is veel verrassender, soms smaak je niet dat het bloemkool is, terwijl je broccoli altijd kan onderscheiden.
Een andere keer: “Mijn groene curry met zalm is goed gelukt. De smaken zitten goed, maar het ziet er niet uit. Wat ziet die mooie roze zalm er mottig uit in die groene drek. Wat een teleurstelling in vergelijking met de foto in het boek. Ze hebben die vis niet laten meegaren in die groene brij. Ze spelen vals, ik nodig hen volgende week niet meer uit. Ze moeten maar eerlijk zijn en de dingen niet anders voorstellen dan ze zijn.” And so on…
Ga een week op reis in je frigo!
Sinds Billie en Peper er zijn, doe ik niet zo vaak meer kookzondagen. Wat ik wel gedaan heb, is een paar van die nieuwe klassiekers verzameld. Het zijn stuk voor stuk gerechten die wij graag eten en die al meer dan één keer op tafel gezet zijn. Ik deel ze graag met jullie. Het zijn 6 recepten en als je wil, kan je er een hele week mee vullen. Ik heb de ingrediënten voor de hele week erbij gezet, stel dat je inkopen doet en een hele week eten op tafel wil toveren, dat kan. Doe je dat niet, geen probleem, bij elk gerecht vind je ook de ingrediënten apart. Het zijn niet de gerechten die Philip in Peper maakt, want dat is beroepsgeheim 🙂 eerlijk gezegd, ik ken die ook niet. En Philip is (ik herhaal) geen kookboekenkok zoals ik. Maar hij heeft de gerechten wel aangevuld met een wijntip.
Dus, feel free om de recepten te downloaden, enige wat nodig is, is dat je je e-mailadres nalaat. Ik heb de download zo genoemd: Ga een week op reis in je frigo. Want ja, op reis mag nog steeds niet, op restaurant ook nog niet. Misschien duurt het niet lang meer, maar wie o wie durft dit zwart op wit op zijn arm tatoeëren, ik niet. Dus in the meanwhile, ga maar een week op reis in je frigo.
Nog een fijne rest van de vakantie en have fun!
Stefanie
