het eten van de mama

Het is bijna moederdag. Hierbij een kleine opdracht. Ga naar je mama en vraag haar het recept van jouw lievelingsgerecht, als kind, tiener of nog steeds. Want als je aan je mama denkt, dan komen er bij mij toch altijd herinneringen naar boven die te maken hebben met eten.

We were so lucky

Ik had (samen met mijn zus en papa) wel chance dat mama kok was. Ze was kokkin in een woonzorgcentrum en kookte elke dag voor meer dan 200 mensen. Soms zaten mijn zus en ik wel eens te wachten op mama op haar werk en dan waren er altijd oudjes die vroegen wie wij waren. En toen we zeiden dat ons mama daar kok was, dan zeiden de mensen: Ah, wij zijn altijd zo content als Christa van dienst is, omdat ze zo lekker kan koken.

Lekkere Vlaamse kost

En dat was ook zo. Lekker eten is ons met de paplepel ingegeven. En geen speciallekes of zo, maar de gewone Vlaamse kost. Met veel smaak. Thuiskomen van de lagere school op een donderdagmiddag en aan tafel schuiven voor eerst de groentensoep. Een dampende pot verse juliennesoep. Allemaal groentjes fijn gesneden in een smaakvolle bouillon met van die kleine sliertjes vermicelli. Daarna stoofvlees met puree en boontjes. De lekkerste stoofvleessaus met tafelbier (piedboeuf) over die smeuïge puree. Die puree was altijd hemels, met de beste patatjes en een klont boter, een scheut melk en kruidenzout (mama had een voorkeur voor Dokter Vogel), witte peper en verse muskaatnoot. En die boontjes, eerst gekookt en dan met een ajuintje in de boter met verse peterselie en een klein beetje azijn. De bordjes raakten makkelijk leeg of er werd nog eens opgeschept. Het was gewoon goed. Als dessert nog een vanillepudding met een zacht speculoosje erop. En klaar, weer naar school.

Back in the eighties...

Ik blaas 4 kaarsjes uit op de taart die mijn mama gebakken had.

We zitten hier echt nog in de jaren ’80. Toen spaghetti precies nog exotisch was, toen er nog naar de frituur gegaan werd met een grote Tupperwarepot om frietjes in te scheppen voor het hele gezin, toen een vispannetje met een witte wijnsaus en verse kroketjes de zondagskost was. En mama zelf taarten bakte voor onze verjaardagsfeestjes. De biscuit in twee, met ingelegd fruit en en het sap tussenin om de biscuit niet te droog te maken, met verse slagroom en chocoladeschilfers en toefjes met de spuitzak (en wij kregen ook wat slagroom in onze mond gespoten). Goh, ik kan blijven doorgaan.

Alleen maar blije herinneringen aan het tafelgebeuren, aan de rode kool met appeltjes, worst en de lekkerste bruine saus. Aan hamburgers met een getomateerde saus met ajuinringen (die nog steeds rond waren). Of zalm of kabeljauwfilet met gebakken patatjes, verse mayonaise en sla en tomaat. Verse sla en tomaten uit de serre. Twee keer gewassen en met een fijngesnipperd sjalotje of pijpajuintje en basisvinaigrette: azijn van de blauwe hand en sla-olie met veel zout en peper erover. Mijn zus en ik waren ook verzot op het zelfgemaakt gehaktbrood met verse appelmoes. Enfin, vegetarisch zijn we niet opgevoed maar er kwamen altijd veel groenten aan te pas. Bloemkool met kaassaus in den oven, witloof in hesp. Man wat waren we verwend want bijna overal vers of zelfgemaakt. Dan later gyros met rijst, en ook wel elke week spaghetti of een keer wokken. Woehoe, nieuwe tijden.

Couscous en twee keer warm eten

Als ik de vraag aan Philip stel, dan is de herinnering aan eten van zijn mama de couscous. Het recept blijft een familiegeheim, Philip kent het, want hij heeft het al gemaakt in Peper (de vegetarische variant). Ik ken het niet, maar ik kan wel zeggen dat de couscous subliem lekker, gelijk welke variant: vegetarisch of niet. Het is anders dan de couscoussen die ik ken (als dat al een meervoud is), omdat het meer een soep is dan een saus. Een bouillon met minstens 7 verschillende groenten (dat aantal is een vereiste). Die doe je royaal over je couscous en dan neem je eventueel wat rundvlees, kip of een stukje merguez bij en nog wat harissa om het pittiger te maken.

Een ander iets wat Philip van zijn mama heeft overgenomen op gebied van eten is twee keer per dag warm eten. Dat is al zo van als hij klein was en dat zal altijd zo blijven 🙂 Ik moet geen boterhammetjes ‘s avonds op tafel zetten, want dat maakt hem niet blij. Enfin, we hebben dus allemaal wel iets van ons mama op gebied van eten.

Onze mama's samen op ons trouwfeest. Twee prachtige madammen, de mama van Philip (links) is jarig op 8 mei.

Mijn mama is er niet meer, ze is nu een jaar geleden gestorven aan kanker. Het gemis blijft, zeker nu ik zelf mama ben. Ik had de liefste, de beste, de mooiste mama van de wereld. Ik vind het jammer dat ik zo weinig recepten opgeschreven heb en niet meer gevraagd heb om me bepaalde gerechten aan te leren. Vandaar mijn kleine opdracht hierboven. Het zou me al blij maken als iemand dit doet.

Heel veel liefde aan alle mama’s in alle vormen, kleuren en geuren. En niet alleen op moederdag. 

Liefs, 

Stefanie (mama van Billie) en Philip 

ps: je mag je altijd inschrijven op de peperbrief, dan krijg je een beetje van dit en dat in je mailbox.

Verwennen die mama's

En omdat alle mama’s alle liefde verdienen en ook eens zelf niet moeten koken of gewoon eens op hun gemak kunnen genieten, hier enkele cadeautips voor moederdag. We hebben brunches, apéroboxen, maar ook wijn en peperpakkertjes. 

Delen?