Mooie verhalen, vrouwen, foto's en recepten
8 maart : internationale vrouwendag! Zou elke dag mogen zijn. Een tijd geleden kocht ik een kookboek dat heet Vrouwvolk, fameuze recepten voor fantastische vrouwen. Ik kocht het omdat ik graag kookboeken koop (soort verslaving), maar vooral omdat het zo mooi is. En toen ik het begon te lezen werd ik alleen maar blijer. Het concept: 2 vrouwelijke auteurs (Marianne Pfeffer Gjengedal en Klaudia Iga Pérès) hebben zich verdiept in het dagelijkse leven van meer dan 10 iconische vrouwen en delen de recepten van wat deze vrouwen (vermoedelijk) op hun bord kregen. De max toch?
Een combinatie van geschiedenis, biografie, eetgewoonten, schoonheid en lekkere recepten. Voor mij kan het niet beter. Het is in feite een kunstkookboek of noem het een kookkunstboek. Met prachtige foto’s en prachtige portretten van onder andere deze topvrouwen: (ik ben bijna jaloers dat ik zelf niet op dit idee kwam :): Marie-Antoinette, Jane Austen, Coco Chanel, Astrid Lindgren, Frida Kahlo, Julia Child, Marilyn Monroe, Sophia Loren, Björk, …
Marie-Antoinette: arm kind
Weet je dat ze die zin nooit uitgesproken heeft? Qu’ils mangent de la brioche (let them eat cake). Het was la reine Marie-Thérèse die 100 jaar eerder regeerde die deze legendarisch woorden uitkraamde. Maar politieke tegenstanders schoven ze in de mond van MA om het volk kwaad te maken. Oh Marie-Antoinette, belichaming van het summum van de weelderige rococo en voor altijd gelinkt aan roze en andere pasteltinten, ingewikkelde kapsels en een garderobe om u tegen te zeggen, you fallen angel. In het boek belichaamt ze mega-impressionante roze taarten. Ooit wil ik dat eens proberen (maar je moet 3 dagen voorzien!).
Jane wees een huwelijkskandidaat af
Coco en haar little black dress
Ze bevrijdde vrouwen uit korsetten, met kant en ruches versierde kleding en overdreven hoeden. Ze zei zelf: “Met die dingen op je hoofd kan je niet denken“. Ze wilde dat vrouwen zich vrij en gemakkelijk konden bewegen, dat ze voor zichzelf konden denken en niet als decoratie dienden. Ze verscheen op het strand in een wijde witte zeemansbroek en zo werd de vrouwenbroek een hit. In 1926 ontwierp ze haar eerste eenvoudige zwarte jurk, petite robe noire, en ze zei dat dit de jurk zou worden die de hele wereld zou dragen. Zelf heeft ze niet veel gekookt, ze woonde lang in het Ritz-hotel en genoot daar van het decor en de keuken. In het boek zie je vooral versnaperingen die je in een chique hotel kan vinden.
Frida Kahlo: kleur en bloemen op het hoofd
Ze hield van de traditionele Mexicaanse keuken die ze met veel liefde en toewijding voor haar wederhelft Diego Rivera op tafel (of in zijn lunchtrommel) toverde. Frida was één van de eerste en enigste meisjes in de Escuela Nacional Prepatoria en ze vond de andere meisjes maar dom en opzichtig. Daarom trok ze op met de jongens die later de intellectuele elite van het land werden. Het ongeluk met de bus veranderde alles. Ze onderging 32 operaties aan haar rug en benen en pijn was er altijd. Door het ongeval was het beter dat ze geen kinderen kreeg. De pijn, de ontrouw van Diego, de miskramen komen tot uiting in haar kunst. Ze werd vaak surrealist genoemd, ze zei dat ze enkel haar werkelijkheid schilderde. Er zijn vooral veel Mexicaanse zoetigheden te vinden in het boek, zoals pecan kisses of gekaramelliseerde popcorn.
Marilyn Monroe of Norma Jeane
Wat een impressionante lijst aan aanbidders, mannen, exen, vrienden, vriendinnen, whatever. Van de Kennedy’s tot basketballers, toneelschrijvers, fotografen, zangers, acteurs. Het beroemdste sekssymbool van de jaren vijftig. Ze zeggen dat het moeilijk was de echte Norma te onderscheiden van het Marilyn personage. Ik vraag me af hoeveel ze zichzelf kon en mocht zijn. Ze werd amper 36! En toch zoveel films. Voor altijd op ons netvlies gebrand: met de witte opwaaiende jurk of happy birthday mister president… “Just because you fail once, doesn’t mean you’re gonna fail at everything.” In het boek zie je zalige all American ontbijten.
Sophia Loren: I owe to spaghetti
De Italiaanse schone. Met een harde jeugd, een vader die haar niet erkende, tweede wereldoorlog, hongersnood. Op een dag verandert ze van mager opgeschoten meisje in een knappe vrouw met rondingen. Haar moeder en grootouders zagen brood in haar uiterlijk en zo hup naar de schoonheidswedstrijd en daarna op de filmset. Ze wordt verliefd of de veel oudere Carlo Ponti. Dat blijft de enige man in haar leven. Kinderen krijgen was niet makkelijk en tijdens haar zwangerschap schreef ze een kookboek. Later zei ze over haar rondingen: “Everything you see, I owe to spaghetti”. Daarom hieronder één van haar pastagerechten.
Spaghetti alla trapanese (van Sophia Loren)
Wat heb je nodig?
Wat moet je doen?
- 450 gram spaghetti
- 150 gram amandelen
- 1 teen knoflook
- 4 grote handenvol basilicumblaadjes
- olijfolie
- 70 gram parmezaan (geraspt)
- 70 gram geraspte mozzarella
- 600 gram cherrytomaten (gehalveerd)
- zout en peper
- Kook de spaghetti al dente in ruim, lichtgezouten water.
- Rooster de amandelen een paar minuten in een droge koekenpan terwijl de pasta kookt.
- Hak de amandelen fijn in een keukenmachine en doe ze in een grote kom.
- Hak de knoflook en basilicumblaadjes met een paar eetlepels olijfolie in de keukenmachine fijn en voeg ze toe aan de amandelen.
- Voeg de parmezaan, mozzarella en de cherrytomaten toe.
- Knijp met je handen de cherrytomaten stuk en meng de ingrediënten goed door elkaar.
- Stort de versgekookte pasta met een beetje kooknat erbij en schep alles om. Breng op smaak met peper en zout en serveer direct.
Buon appetito,
Stefanie
PS: je mag je altijd inschrijven op de Peperbrief, dan krijg je dit type schrijfsels ook per mail. Nog meer verhalen over boeiende vrouwen, recepten of wijntips… la dolce vita!
